Με μια συγκινητική ανάρτηση στη σελίδα του κατεχόμενου χωριού Πέτρα Σολέας Μόρφου στο Facebook, ο Αντρέας Ξυναρής ξεδιπλώνει πολύτιμες μνήμες από τα καφενεία του χωριού — χώρους ζωντάνιας, συνάντησης και κοινωνικής συνοχής.
Μέσα από προσωπικές αφηγήσεις, σκιαγραφεί την καθημερινότητα σε ένα χωριό που έσφυζε από ζωή, με τα καφενεία να αποτελούν σημείο αναφοράς για όλες τις ηλικίες και αφορμή για νοσταλγικές αναδρομές στις δεκαετίες που προηγήθηκαν της τουρκικής εισβολής.
Αυτούσια η ανάρτηση:
Λόγω του μεγέθους του χωριού υπήρχαν 4-5 καφενεία όπου σύχναζαν οι χωριανοί. Ανατολικά του ποταμού Ατσά δίπλα στο γεφύρι ήταν το καφενείο του «Χαμπή».
Αυτό ήταν ιδιοκτησία του Νικόλαο Καμένου και το ενοικίαζε ο Χαμπής. Στο καφενείο αυτό συνήθως σύχναζε η νεολαία του χωριού. Στην αντίθετη πλευρά του δρόμου και σε απόσταση 20 μέτρων ήταν το καφενείο του «Θεοδόση».
Στο καφενείο αυτό σύχναζαν οι ηλικιωμένοι και θεωρείτο ότι ήταν το κέντρο του χωριού. Από το καφενείο αυτό και ακολουθώντας στο δρόμο προς την εκκλησία του χωριού (κατεύθυνση Βόρεια, προς το τούρκικο χωριό Ελιά) σε απόσταση 200 μέτρων ήταν το καφενείο του «Βιολάρη». Από το καφενείο αυτό αγοράζαμε κόκκινο κρασί για τους μεγάλους της οικογένειας. Το καφενείο αυτό διατηρήθηκε μέχρι το θάνατο των ιδιοκτητών.
Δυτικά του ποταμού και μόλις περάσεις το γεφύρι ήταν το καφενείο του «Χάμπου». Στο καφενείο αυτό σύχναζαν οι μεσήλικες αλλά και νεώτεροι.
Με την ηλεκτροδότηση του χωριού το 1963 οι πρώτοι που αγόρασαν τηλεόραση ήταν οι ιδιοκτήτες των καφενείων. Έτσι το βράδυ μόλις άρχιζε η τηλεόραση, όλοι μαζεύονταν δίπλα στη τηλεόραση για να παρακολουθήσουν και άφηναν κατά μέρος τη «πηλώττα».
Από το κέντρο του χωριού προχωρώντας ανατολικά, μετά από 200 μέτρα έφτανες στο μέγαρο, δωρεά πάλι του Αναστάση Λεβέντη. Στο μέγαρο αυτό υπήρχε καφενείο, αίθουσα πολαπλών χρήσεων, το γραφείο του επιθεωρητή του Συμβουλίου Βελτιώσεως Πέτρας, ως επίσης και η βιβλιοθήκη του χωριού.
Στο πάνω όροφο (1ος όροφος) υπήρχαν ξενώνες όπου φιλοξενούνταν μέλη ή καλεσμένοι της οικογενείας του δωρητή Αναστάση Λεβέντη.
Ο χώρος γύρω από το μέγαρο είχε διαμορφωθεί ως γήπεδο της καλαθόσφαιρας και γήπεδο της πετόσφαιρας.