Περί κυπριακής δημοσιογραφίας και ΜΜΕ, αντικατοχικού λόγου, συνδικαλισμού και των δικαστικών μου περιπετειών, μετά και τη σύλληψή μας για (μη) ανάρτηση πανό στην παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου.
Γιώργος Τάττης: Δημοσιογράφος Εφημερίδας Δυτικής Λευκωσίας
Νοιώθω χρέος να ευχαριστήσω τον αντικατοχικό δημοσιογράφο Σενέρ Λεβέντ, αλλά και τιμή που έγραψε για την δικαστική υπόθεση που έχω εμπλακεί μαζί με τον Oz Karahan. Η εκτίμηση μας και η πληροφόρηση που έχουμε είναι πως η δίωξη είναι πολιτική, εξού και η αστυνομική αυθαιρεσία και οι ευλόγως ανυπόστατες κατηγορίες που μας έχουν προσάψει.
Όταν ο Σενέρ Λεβέντ μπαίνει στον κόπο να σε υποστηρίξει, όπως και άλλοι τόσοι αξιόλογοι δημοσιογράφοι, πολιτικά ομονοούντες ή και όχι, είναι ιδιαιτέρως τιμητικό. Όπως και τόσοι άλλοι που βοήθησαν και βοηθούν στην διατήρηση του θέματος στην επικαιρότητα, αναπαράγοντας τα ρεπορτάζ που καλύπτουν τη δικαστική διαδικασία. Φυσικά, υπάρχουν και τόσοι άλλοι που πράττουν ακριβώς το αντίθετο, αλλά, αποτελούν θλιβερή μειοψηφία. Με το μεγαλύτερο παράδειγμα να είναι η Ένωση Συντακτών Κύπρου. Αλλά, τι περιμένεις, όταν το δημοσιογραφικό λειτούργημα είναι πλέον στον πάτο της επαγγελματικής υπόληψης, με υπαμειβόμενο εργατικό προσωπικό, ευέλικτες σχέσεις εργασίας, προβληματικές μιντιακές εξαρτήσεις κοκ. Η Ένωση Συντακτών Κύπρου είναι μέρος του προβλήματος.
Μη παραδοχή απάντησαν Τάττης και Καραχάν – Συνεχίζεται και η αγωγή Τάττη κατά ΕΤΥΚ
Και μιας και αναφέρομαι στο εν λόγω γεγονός, οφείλω να πω ότι παρά το ότι αυτή η σύλληψη είχε δυσανάλογες και αρνητικές συνέπειες στην επαγγελματική και προσωπική μου πορεία, όπως η απόλυσή μου, η ίδια η δικαστική περιπέτεια είναι το τελευταίο πράγμα που με αφορά. Είναι, όμως, αρκετή ταλαιπωρία να πρέπει μια κάθε τόσο να παρουσιάζεσαι σε δίκες περιμένοντας το… (ανύπαρκτο;;) μαρτυρικό υλικό. Χωρίς να είμαι ειδικός στα δικαστηριακά, ωστόσο, σαν πολίτης αυτού του κράτους θλίβομαι και εξοργίζομαι, να έχουν περάσει τόσοι μήνες, αλλά η κατηγορούσα αρχή να μην μπορεί να στείλει 2-3 αρχεία. Εκτός κι αν δεν υπάρχουν και θέλουν απλώς να μας ταλαιπωρούν. Αυτό που με αφορά ωστόσο είναι η αγωγή κατά του πρώην εργοδότη μου, της ΕΤΥΚ (η οποία με προσέλαβε για δημιουργία Media), η οποία προχωρά με ενδιαφέρον.
Θυμώνω επίσης, όταν αντιλαμβάνομαι από πρώτο χέρι, λόγω της συνεπακόλουθης δημιουργίας της Εφημερίδας Δυτικής Λευκωσίας West Nicosia News, πόσο προβληματικός είναι ο τρόπος οικονομικής βιωσιμότητας και επιβίωσης ενός – έστω και τοπικού – Media. Αυτό όμως που με εξοργίζει είναι όταν αυτή η οικονομική κατάσταση επηρεάζει αναπόφευκτα και το δημοσιογραφικό προϊόν, λόγω έλλειψης χρόνου, πόρων, εργατικών χεριών κοκ.
Νέα αναβολή στη δίκη του δημοσιογράφου Τάττη και Οζ Καραχάν για το πανό στην παρέλαση
Και δυστυχώς, μέρος της ευθύνης έχει και η κοινωνία που έμαθε στο δωρεάν προϊόν, αφήνοντας τον έλεγχο στους αμφιβόλου ποιότητας «δωρητές». Και που επέτρεψε να αντικατασταθεί το δημοσιογραφικό προϊόν με αστείους content creators. Όπως έγραψε και ο Οζ, χωρίς να επιδιώκω προς Θεού να ταυτιστώ με τους κίνδυνους και τις απειλές που αντιμετωπίζει ο ίδιος, αλλά επιδιώκοντας να βάλω και εγώ το δικό μου λιθαράκι: «Γι’ αυτό και όταν ξεκίνησα αυτόν τον δρόμο, γνώριζα το εξής: Χωρίς να πληρώσεις τίμημα, δεν μπορεί να δοθεί ένας πραγματικός αγώνας για την Κύπρο».