Ο αγώνας που καλούνται να δώσουν οι κατεχόμενες και ελεύθερες κοινότητες της Μόρφου για τη βόρεια όδευση του δρόμου δεν είναι μόνο για το μέλλον της περιοχής και της ανάπτυξής της, αλλά είναι κυρίως αντικατοχικός. Έστω και την ύστατη, αφού κάποιοι τουλάχιστον από τους τοπικούς άρχοντες, επέλεξαν να αφήσουν την τοπική κοινωνία στην απ’ έξω και να τη φέρουν προ τετελεσμένων αποφάσεων.
Γράφει ο Γιώργος Τάττης
Θα βιώσουμε μια νέα κατοχή και σταδιακή παραχώρηση της νεκρής ζώνης, πρώτα στην ανυποληψία και μετά στην τουρκική αυθαιρεσία, με τις ευλογίες των Ηνωμένων Εθνών. Και όπως αναφέρουν και οι κοινοτάρχες των κατεχόμενων κοινοτήτων που διατηρούν ελεύθερη γη στη νεκρή ζώνη, ο αγώνας των γεωργών για διατήρηση της κυριαρχίας επί των εδαφών τους θα είναι ακόμη πιο δύσκολος.
Ωστόσο, υπάρχει και η μεγαλύτερη εικόνα, την οποία θεωρώ ότι πολλοί τοπικοί παράγοντες αγνοούν. Και αυτή είναι η εξής: Η κυβέρνηση επιλέγει την Αθηαίνου, έναντι της Δυτικής Λευκωσίας. Σύμφωνα με τα σημερινά δημοσιεύματα από τη Διάσκεψη στη Νέα Υόρκη, ο Χριστοδουλίδης πρότεινε διάνοιξη σημείου διέλευσης Αθηαίνου – Πυρόι – Αγλαντζιά διά μέσω της ΝΕΚΡΗΣ ΖΩΝΗΣ. Υπήρξε αντιπρόταση από τα Η.Ε. να γίνει η μισή διέλευση διά μέσω της νεκρής ζώνης και η άλλη διά μέσω των κατεχόμενων, με τους Τούρκους να αρνούνται. Αντάλλαγμα για αυτό ο Χριστοδουλίδης θα έδινε Μια Μηλιά και Λουρουτζίνα. Σε δεύτερη φάση έθεσε τα Κόκκινα με αντάλλαγμα τη Μια Μηλιά.
Προκύπτουν δηλαδή τα εξής: Η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει όδευση από Αθηαίνου προς Αγλαντζιά διά μέσω της νεκρής ζώνης, αλλά για την όδευση Ακακίου – Περιστερώνας – Αστρομερίτη ούτε κουβέντα, παρέδωσε τα όπλα. Δεν το έθεσε αυτό στο τραπέζι των συνομιλιών, γιατί προφανώς προηγείται η Αθηένου που μάλλον έχει περισσότερες ψήφους. Εκεί επίσης δεν υπάρχουν ούτε τόσες τουρκικές επεμβάσεις, όπως στη δική μας περιοχή. Άφησε δε και σε δεύτερη μοιρά την Τηλλυρία που ζητά διάνοιγμα οδοφράγματος στα Κόκκινα.
Η πολιτική του Χριστοδουλίδη που και ο ίδιος επιμένει στα ΜΟΕ έχει αποτύχει, όσο κι αν προσπαθεί να ωραιοποιήσει την κατάσταση. Και το κυριότερο, με αυτό τον τρόπο παραχωρεί την κυριαρχία που θεωρητικά έχει η Κυπριακή Δημοκρατία στη νεκρή ζώνη. Από που και ως που να ζητεί άδεια από τα κατοχικά στρατεύματα;
Δεν φτάνει που προτείνει ΜΟΕ υποβαθμίζοντας το πρόβλημα, δεν φτάνει που δεν πετυχαίνει τίποτα, δημιουργεί και περιοχές δύο ταχυτήτων. Και για άλλη μια φορά η Δυτική Λευκωσία είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Άραγε, η αγαπητή κ. Γεωργοπούλου, ή ο κ. Κακουλλής που αγνοούν τα τηλεφωνήματά μας, προσπάθησαν έστω να εντάξουν την περιοχή μας στα αλισβερίσια του Χριστοδουλίδη; Κάποιοι από αυτούς, είναι και μέλη κυβερνητικών κομμάτων.
Ο Πρόεδρος, εάν θα μιλά για ΜΟΕ, να αφήσει τις αστειότητες για δικοινοτικές νεολαίες, ή να βγάζουμε τα μάτια μας με αποναρκοθέτηση (λες και δεν έχουμε επιθετικό στρατό απέναντι) και να διεκδικήσει πράγματα ουσιαστικά. Ήδη, όλη η ουσία της Νέας Υόρκης συνοψίζεται στη δήλωση του τούρκικου ΥΠΕΞ: «Η Άγκυρα συμμετείχε στις άτυπες συναντήσεις για την Κύπρο σε Γενεύη και Νέα Υόρκη με στόχο την ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας μεταξύ «δύο κρατών στο νησί».
Να βγει ο κ. Βαφεάδης (ο οποίος επίσης κρύβεται για το θέμα) και η κυβέρνηση και να πουν ξεκάθαρα: Αδυνατούμε να προασπιστούμε τα συμφέροντά σας, προτιμήσαμε την Αθηαίνου, είμαστε ανίκανοι και παραδεχόμαστε ήττα. Και όλη η Δυτική Λευκωσία να τους γυρίσει την πλάτη, όπως και των τοπικών αρχόντων που ακόμη να παραδώσουν τα κομματικά τους διαβατήρια.
Υ/γ: Ο κόσμος πρέπει να βγει στους δρόμους, αυτόνομα, μακριά από κομματικές παρεμβάσεις και αλισβερίσια. Ο κόσμος και η νεολαία πρέπει να δώσει τον παλμό, μαζί με τη Σολέα, την Τηλλυρία, τη Μαραθάσα. Ο αγώνας είναι πρωτίστως αντικατοχικός.
Υ/γ 2: Ο Βαφεάδης θα είναι στην Αγία Μαρίνα την Κυριακή. Ιδού η Ρόδος.
