Πάνω από 30 παιδιά από τις περιοχές της Δυτικής Λευκωσίας, προκρίθηκαν στους Παγκύπριους Αγώνες στίβου, οι οποίοι θα πραγματοποιηθούν στο Τσίρειο Στάδιο μεταξύ 30 – 31 Μαΐου. Αυτά φυσικά τα παιδιά είναι μόνο αυτά που καταφέραμε να εντοπίσουμε, όταν ήρθαμε σε επικοινωνία με έναν προπονητή στίβου από την περιοχή μας, τον Δήμο Δημοσθένους από τους Αγίους Τριμιθιάς.

Ρεπορτάζ: Γιώργος Τάττης

Η Δυτική Λευκωσία, ομολογουμένως, είναι μια από τις πιο κρατικά παραμελημένες περιοχές της Κύπρου, παρά το ότι η εγγύτητητα κάποιων από των χωριών της είναι αρκετά κοντά από το αστικό κέντρο και τις υποδομές. Αυτό δεν μπορεί να μην έχει αντίκτυπο και στον αθλητισμό, τις υποδομές, τις ευκαιρίες που δίνονται στα παιδιά μας, πάντοτε σε σχέση με τα παιδιά της πρωτεύουσας.

Αυτό το κενό πολλές φορές έρχεται να το καλύψει μια ιδιωτική πρωτοβουλία, ή, το μεράκι κάποιων ανθρώπων. Φυσικά, η όποια τέτοια πρωτοβουλία δεν μπορεί να μεταθέσει τις ευθύνες του κράτους και της εκάστοτε κυβέρνησης στον κόσμο και σε πρόσωπα, αλλά, έστω, μειώνει τον αρνητικό αντίκτυπο της διαρκούς περιθωριοποίησης της υπαίθρου.

Ο Δήμος Δημοσθένους είναι ένας νεαρός προπονητής. Είναι προπονητής σε δύο ακαδημίες, στον ΓΣ Πράξανδρος και στο ΓΣΠ Λευκωσίας. Όπως εξήγησε στην Εφημερίδα Δυτικής Λευκωσίας, προσπάθησε να εντοπίσει ταλέντα από διάφορα σχολεία, με επίκεντρο την περιοχή μας. «Βρήκα παιδιά τα οποία είχαν και έχουν προοπτικές, ωστόσο ήταν δύσκολη η τακτική μετακίνησή τους στα Λατσιά. Δεν μπορούσαν οι γονείς τους να τα μεταφέρουν στο γήπεδο. Ένα από αυτά τα παιδιά ήμουν και εγώ πριν μερικά χρόνια. Γνώρισα από κοντά τις δυσκολίες του αθλητισμού. Ξέρω τι σημαίνει να θέλεις, αλλά να μη μπορείς. Να έχεις το ταλέντο, αλλά να σου λείπει η ευκαιρία. Και γι’ αυτό, υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως κανένα παιδί από τα χωριά μας δεν θα μείνει πίσω — αν μπορώ να κάνω κάτι».

«Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε από εμένα. Χωρίς κανένα οικονομικό όφελος, χωρίς καμία στήριξη, παρά μόνο με μια βαθιά ανάγκη: να δώσω στα παιδιά της Δυτικής Λευκωσίας αυτό που εγώ δεν είχα όταν ξεκινούσα. Σε μια περιοχή όπως η Δυτική Λευκωσία, όπου η πρόσβαση στον αθλητισμό είναι γεμάτη εμπόδια, αποφασίσαμε να μην αφήσουμε κανένα παιδί πίσω. Μαζί με εκπαιδευτικούς που πίστεψαν στο όραμα, ξεκινήσαμε έναν δύσκολο, αλλά όμορφο δρόμο: να φέρουμε τα παιδιά κοντά στον στίβο, στον κλασικό αθλητισμό, στα όνειρά τους. Τα μετέφερα με το δικό μου αυτοκίνητο, γιατί για κάποιους γονείς αυτό δεν ήταν απλώς δύσκολο — ήταν αδύνατο», συνεχίζει.

Τα παιδιά που προκρίθηκαν, όπως μας αναφέρει, διαμένουν σε διάφορα χωριά της περιοχής, όπως οι Αγίοι Τριμιθιάς, η Κοκκινοτριμιθιά, το Παλαιομέτοχο, το Μάμμαρι, το Ακάκι, η Δένεια και το Μένοικο.

Μάλιστα, αρκετές φορές οι προπονήσεις γίνονταν σε οποιοδήποτε σημείο ήταν εφικτό. «Εκεί που δεν υπήρχαν γήπεδα, βάλαμε ψυχή. Κάναμε προπονήσεις όπου υπήρχε λίγος χώρος και πολύ πάθος: σε δρόμους, σε αυλές, ακόμα και σε χωράφια. Εκεί γεννήθηκε κάτι μεγάλο. Αυτή δεν είναι απλώς μια αθλητική επιτυχία. Είναι μια νίκη της πίστης, της επιμονής, της αγάπης για τα παιδιά μας. Είναι η απόδειξη ότι, όταν δώσεις ευκαιρίες σε εκείνους που τις χρειάζονται περισσότερο, μπορούν να πετάξουν», καταλήγει ο Δήμος.

Τα αθλήματα που ασχολούνται πολλά: 65 μέτρα εμπόδια, 75 μέτρα ταχύτητα, 600 μέτρα αντοχή, 1000 μέτρα αντοχή, ρίψη σφαίρας, άλμα εις ύψος, άλμα εις μήκος, ρίψη vortex και άλλα. Αρκετά από αυτά τα παιδιά διακρίθηκαν στους προκριματικούς αγώνες και έχουν επιδόσεις για βάθρο στους Παγκύπριους.

Σε αυτή την προσπάθεια υπήρξαν αρκετοί συνοδοιπόροι, από τους γονείς, μέχρι εκπαιδευτικούς της περιοχής, όπως π.χ. ο Νικόλας Παπανικολάου, στον οποίο ο Δήμος θέλησε να δώσει ξεχωριστές ευχαριστίες.