Μια ιστορία από τη χιονισμένη Λευκωσία και το Παλαιομέτοχο, κοινοποίησε ο Ανδρέας Λοίζου, πρώην Κοινοτικός Σύμβουλος του χωριού και διαχειριστής σελίδας αφιερωμένης στο εν λόγω χωριό.
Μια ιστορία η οποία αφενός ταιριάζει με τις κρύες μέρες που διανύμουε στην Κύπρο και στην περιοχή μας και αφετέρου, συμπυκνώνει με λογοτεχνικό τρόπο την αλληλεγγύη που υπήρχε στους ανθρώπους αυτού του τόπου.
“Η Λευκωσία αφυπνίσθη την πρωίαν της προχθές Κυριακής ενδεδυμένη τον πάλλευκον πέπλον της χιόνος, ο οποίος μετέβαλε την πρωτεύουσαν εις Ελβετικόν τοπίον». Με αυτές τις λέξεις περιγράφει ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «ΝΕΟΣ ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΦΥΛΑΞ» (Τρίτη 7 Φεβρουαρίου, 1950) τη βαριά χιονόπτωση στη Λευκωσία, στις αρχές Φεβρουαρίου του 1950, την οποία αξίζει να θυμηθούμε με αφορμή τις πρόσφατες χιονοπτώσεις και τις πτώσεις των θερμοκρασιών.
«Η ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΔΙΗΛΘΕΝ ΗΜΕΡΑΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΚΑΙ ΝΥΚΤΑΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ» έγραφε το άρθρο της εφημερίδας.
Τι έγινε όμως στο χωριό μας Παλαιομέτοχο εκείνη την ημέρα.
Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 1950, ο Χαράλαμπος Χριστοδούλου (Ριαλάς) από το χωριό Αμπελικού παντρευόταν την συγχωριανή μας Κυριακού Κωνσταντίνου (Πικεττή) στην εκκλησία Παναγίας Χρυσογαλαχτούσας.
Διαβάζουμε μέσα από το ημερολόγιο του μακαριστού πατέρα μου Λοϊζου Ιωσήφ (Στούππα) το οποίο έγραψε το 2019 σε ηλικία 102 ετών, ότι το χιόνι στο χωριό ήταν λίγο πιο πάνω από το γόνατο.
Ο γείτονας του πατέρα μου Πέτρος Χαναππάς, ο οποίος ήταν κουμπάρος του ανδρογύνου, του ζήτησε βοήθεια και έτσι με άλλους συγχωριανούς με φτιάρια, άνοιξαν δρόμο να περάσει το ανδρόγυνο για τον γάμο τους στην Εκκλησία.
Αυτή η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια υπήρχε τότε στο χωριό μας . …, καταλήγει ο κ. Λοίζου.
