Μέσα από τα ξεχασμένα μονοπάτια του Ξερού, του κατεχόμενου χωριού της Δυτικής Λευκωσίας, αναδύεται μια μορφή που χαράχτηκε ανεξίτηλα στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου.

Ο Κώστας Κάττος, γεννημένος το 1942, δεν είναι απλώς ένας παλαίμαχος της Ομόνοιας – είναι ένας ζωντανός θρύλος, σύμβολο πίστης και αγάπης για το άθλημα. Από τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στους Νέους Σόλους Ξερού, μέχρι την ένδοξη πορεία του με το τριφύλλι στο στήθος, ο Κάττος υπηρέτησε την ομάδα με αυταπάρνηση και ήθος.

Σήμερα, στα 83 του, παραμένει παρών στις κερκίδες, εκεί όπου χτυπά η καρδιά της Ομόνοιας, αποδεικνύοντας ότι οι αληθινοί ήρωες δεν αποσύρονται ποτέ.

Η ανάρτηση από τη σελίδα ΕγΚύρου: 

Χθες, σε ένα καφενείο στην Επισκοπή Λεμεσού, είχα την τύχη να συναντήσω τον μεγάλο Κώστα Κάττο, παλαίμαχο άσο της Ομόνοιας από τις δεκαετίες του ’60 και ’70. Στα 83 του χρόνια δεν χάνει ούτε ένα παιχνίδι της ομάδας μας! Μέσα στη ζεστή κουβέντα μας, μου εκμυστηρεύτηκε ότι το «10 το καλό», ο αξέχαστος Νίκος Χαραλάμπους, ήταν κουμπάρος του. Θυμήθηκε τις παλιές εποχές, τότε που έπαιζαν για τη φανέλα και μόνο, σε γήπεδα με χώμα. Ένας σεμνός άνθρωπος, αληθινό παράδειγμα Ομονοιάτη και αγάπης για το ποδόσφαιρο.

Ποιος είναι ο Κώστας Κάττος:

Ήταν, για την εποχή του, ένας μοντέρνος δεξιός ακραίος αμυντικός. Αγωνίστηκε στην Ομόνοια για πρώτη φορά το 1961 και φόρεσε τη φανέλα της για 12 χρόνια, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα, δύο κύπελλα και μία ασπίδα. Έπαιξε με το τριφύλλι στο στήθος σε 216 παιχνίδια και πέτυχε έξι γκολ. Γεννήθηκε στο Ξερό το 1942, έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στους Νέους Σόλους Ξερού. Στην Ομόνοια εντάχθηκε το 1960, όμως στην πρώτη ομάδα αγωνίστηκε τη σεζόν 1961-62. Διατηρούσε σχεδόν πάντοτε την απόδοσή του σε σταθερά ψηλά επίπεδα και δικαιολογημένα θεωρείται ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε το Κυπριακό ποδόσφαιρο στη θέση που αγωνιζόταν. Πέρα από τις πολύ καλές επιδόσεις του στα αμυντικά του καθήκοντα, είχε σημαντική συνεισφορά και στο δημιουργικό παιχνίδι, καθώς συχνά επετίθετο από τη δεξιά πτέρυγα.