Για τη Μόρφου, την κατεχόμενη “Αρχόντισσα” γράφει η διαδικτυακή σελίδα “Νόστιμον ήμαρ”, αναρτώντας βίντεο της Χρυστάλλας Καρταμπή, από τη σελίδα “I LOVE MORPHOU – ΜΟΡΦΟΥ”. 

Το βίντεο ουσιαστικά αποτελεί μια περιδιάβαση μνήμης στους δρόμους, στα σοκκάκια και στις γειτονιές της Μόρφου.

“Ήτανε μια φορά μάτια μου,
Και έναν καιρό,
Μια όμορφη Κυρά Αρχόντισσα,
Να σε χαρώ…”

Μια Πόλη γεμάτη ομορφιά, με ένα Παράδεισο που της τον έδωσε ο Ίδιος ο Θεός. Μια προδομένη κατεχόμενη Αρχόντισσα που για μισό αιώνα στέκεται εκεί και καρτερεί να μας υποδεχτεί και πάλι στην αγκαλιά της.

Η Πόλη με τις απέραντες εκτάσεις και τις έντονες μυρωδιές των ανθών της, η Αρχόντισσα με τα παραδοσιακά κλασικά της κτήρια και με τα πανέμορφα σπίτια. Η πεντακάθαρη Κυρά που σε κοιτάζει μαραζωμένη, ταλαιπωρημένη και κουρασμένη από τα 50 και κάτι χρόνια σκλαβιάς.

Ο φιλόξενος κόσμος της σκορπίστηκε στους 5 ανέμους…

Οι περισσότεροι απεβίωσαν με το μαράζι της Προσφυγιάς…

Τα τότε παιδιά της Μόρφου, τα παιδιά του 1974 μεγάλωσαν πια, μα έμαθαν στα δικά τους παιδιά τι θα πει Πρόσφυγας και τι είναι γι’αυτούς η Αρχόντισσα Πόλη τους. Αυτοί θα επιστρέψουν για να ξανακάνουν τη Μόρφου όπως τη θυμόμαστε όλοι οι Πρόσφυγες, από όπου και αν καταγόμαστε.

Δημιουργός του συγκινητικού βίντεο είναι η Cristalla Kart από την κατεχόμενη Αρχόντισσα Μόρφου.

Η Χρυστάλλα Καρταμπή, συνοδεύει την ανάρτησή της με ένα ποίημα του Νίκου Γκάτσου:

“Εμείς που μείναμε
Εμείς που μείναμε στο χώμα το σκληρό
Για τους νεκρούς θ’ ανάψουμε λιβάνι
Κι όταν χαθεί μακριά το καραβάνι
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό
Εμείς που μείναμε, θα βγούμε μια βραδιά
στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι
Και πριν για πάντα η νύχτα να μας πάρει
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
και κούνια για τ’ αγέννητα παιδιά”