Ακούω κάτι φράσεις από επίσημα χείλη και σκέφτομαι αν όντως ομιλούμε την ίδια γλώσσα.
Αν ζούμε εις τον ίδιον τόπο.
Γιάννης Πεγειώτης
Αν η Κύπρος η επίσημη είναι άλλη και η Κύπρος του απλού λαού δεν αποτελεί υπαρκτό τόπον δια τους επισήμους. Μα αυτή είναι η μέγιστη ανάγκη των παιδιών μας;
Ένας κανονισμός αξιολόγησης εμμονικής αγγλοσαξωνικης προέλευσης; Χωρίς μιαν ελληνική παραπομπή στη βιβλιογραφίαν της. Απλά ζούμε σε άλλους κόσμους.
Με μονήν διαφορά πως ο δικός μας κόσμος της Κύπρου δεν επιθυμεί να ομοιάζει με το φαντασιακόν, προοδευτικόν ,αφήγημα συρραφών, αλληλοσυγκρουόμενων, βιβλιογραφιών τραβηγμένων στα μέτρα μας.
Η Κύπρος ημών δεν έχει τις ανάγκες που φαντασιακά σας κατέλαβαν με την προσκόλληση σε κείμενα και έρευνες που περιγράφουν άλλες κοινωνίες, άλλα κλίματα και πληθος, άλλα προβλήματα. Οι οποίες αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα έλλειψης δασκάλων από τις αρχές της χιλιετίας και προγενέστερα.
Αλλού είναι το σημαντικό στην εκπαίδευση και την παιδεία μας. Να βρούμε τα ουσιώδη και να εργαστούμε για αυτά, ποια είναι τα επουσιώδη για τον μαθητή και να τα αποφύγουμε καθώς έλεγε σοφός δάσκαλος προ ολίγου καιρού. Να ξεχωρίζουμε το κύριο από το επουσιώδες. Να ξεχωρίζουμε το θεμέλιο από τα μπογιατίσματα και τους μαϊντανούς, όπως πάλι επέμενε ο σοφός της Κύπρου.
Τι χρωστούμε στους μαθητές και τους δασκάλους μας. Έναν στοιχειώδην σεβασμόν στο ιερόν της υπάρξεως των. Μακράν των μετρήσεων, των επαναμετρήσεων, των στατιστικών αενάως και ατελευτήτως.
Χρωστούμε αγάπην σε όσους εν ειρήνη φωτίζουν τα σχολεία των γειτονιών και της υπαίθρου. Αλήθεια μιλήσατε μαζί τους; Αυτοί που συνέταξαν τον νέον κανονισμό Αξιολόγησης ο οποίος θα θρυμματίσει αυτή την δημιουργική μαθησιακή ειρήνη δεν τους γνωρίζουν καν τους ξωμάχους δασκάλους.
Τους λοιδορούν με κάθε ευκαιρία.. Χρονια κλεισμένοι στην ασφάλειαν του Υπουργείου και των ακαδημαϊκών γραφείων. Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης ήταν άφαντοι. Δεν μας βοήθησαν. Ήθελαν λέει να προχωρήσουν σε αλλαγές στην Εκπαίδευση. Κι ας πεινούσαν τα παιδιά. Ούτοι δεν ήτο Γραφείο Ευημερίας…Αυτά μας απαντούσαν …
Για αυτό αγωνιζομαστε κι ας μας πολεμάτε με τις κοινωνικές μηχανικές σας. Ξέρουμε τη ρότα του τρόπου και των εμμονικών ερμηνειών τους. Δεν έχουν σχέση με τον τόπον μας και τον τρόπον του. Κι ήρθαν πάλι λέει ως μεσάζοντες να μας φωτίσουν με τον τρόπον της διοίκησης εργοστασίων.
Οι μαθητές και οι δάσκαλοι δεν είναι μηχανές δεν είναι εξαρτήματα. Είναι πρόσωπα. Φως αναζητούν, αγάπην, αλληλεγγύη και όχι σταθμίσεις και συνεχείς γραφειοκρατικές αναγωγές ερευνών και θυμωμένες εκστρατείες κατά των δασκαλων..
Στις επάλξεις παιδιόθεν για τα ουσιώδη του βίου ημών μιαν αφοβιαν έναντι όσων μας θυμώνουν και κρύβονται στην ασφάλειαν των γραφείων και την ανωνυμία κειμένων απ’ αλλού φερμένων μας την δώρισε ολίγον ο Κύριος ημών.
*************
Για την κρίση στην Εκπαίδευση γύρω από τον Κανονισμόν Αξιολόγησης μετά την παράταση του διαλόγου. Η ώρα για διάλογο ιεραρχικά σημαντικότερων ζητημάτων συνδεδεμένων άμεσα με τα παιδιά μας
Μια αχρείαστη ρήξη στο τέλος του σχολικού έτους
Η κρίση στην Εκπαιδευση μας είναι δυσεξήγητη. Δεν μας χρειαζόταν αυτή την περίοδο. Όσο περνούν οι μέρες η βιομηχανική της βάση καταρρίπτεται. Η πολιτική της στόχευση δεν καρποφόρησε. Από όποια πλευρά και αν το αναλύσεις δεν μπορείς να το κατανοήσεις.
Όλοι είχαμε ανάγκη από μια ειρηνική, προκομένη και δημιουργική, καλότροπή λήξη της σχολικής χρονιάς. Τακτικά και στρατηγικά δεν ήταν λειτουργική πολιτικά αυτή η αναστάτωση ούτε για την Κυβέρνηση , ούτε για τις Εκπαιδευτικές Οργανώσεις. Προξένησε ταραχή και αχρείαστη κοινωνική κόπωση και αναστάτωση. Κοινωνικά ζημίωσε την Κύπρο γιατι εκμείωσε το δάσκαλο ως κοινωνικό εργάτη.
Η τεχνοκρατική νομική και εργασιακή ανάλυση που έτυχε αυτό το πογκρόμ εγγράφων όσο μπόρεσα να το μελετήσω παρουσιάζει σοβαρά σφάλματα.
Με την συστηματική ανάλυση της επιχειρηματολογίας των οικοδόμων του σχεδίου αξιολόγησης κατέληξα σε ένα θλιβερό συμπέρασμα. Η όλη δέσμη μέτρων είναι προχείρως βιομηχανική και στατιστική. Δεν είχε βάθος με αποτέλεσμα οι ποικίλοι αφορισμοί του αρχικά να παρουσιάζουν λανθάνουσες αναγνώσεις, στοιχεία που μπορούσαν να επιδεχτούν βάσιμα άλλες ερμηνείες. Δεν ήταν καρπός έρευνας πραγματικοτήτων της Εκπαίδευσης του νησιού ούτε μελέτησε παραμέτρους νομικών υποχρεώσεων του κράτους έναντι της εθνικής νομοθεσίας όσο και των διακρατικών και διεθνών εργασιακών συμβάσεων.
Η συντακτική του ομάδα κινούμενη στην παιδεία του τόπου ως εθνική κληρονομιά, σε τομέα του οποίου την πολυμέρεια και το πολύτιμόν δεν είχε διερευνήσει και κατανοήσει παρα μόνον μηχανιστικώ τω τρόπω. Απλώς κόμιζε επιμόνως χοντρικες εισαγώμενες λύσεις, ξενόφερτες, χωρίς έρευνα τοπικών συνθηκών και ποιοτικών παραμέτρων. Με ζήλο συχνά δυσεξήγητο διεκπεραίωνε μάχες σε πεδία που όπως διεφάνει της έλειπε η ανάλογη προετοιμασία και σκευή. Πρότεινε μέτρα χωρίς την εμβάθυνση η οποία ήτο αναγκαία δια να μην εκτεθεί η Κυβέρνηση.
Συμπερασματικά μια ανάλυση των πεπραγμένων των τελευταίων ετών μας οδηγεί στην ανάδειξη ενός σφάλματος που έπραξαν και άλλες Κυβερνήσεις. Εντυπωσιασμός και δημιουργική μηχανιστική λογιστική αντί άλλου επίκεντρου.
Ποιοτική διορθωτική παρέμβαση χρειάζεται με ειρηνικές πρακτικές .Τελικά η υποβάθμιση του θεσμικού διαλόγου από ετών ζημίωσε την Παιδεία.
Και κάτι τελευταίο. Επιτέλους δεν κουραστηκαμε από το λα ι κισμό. Είναι η εκπαίδευση τοπίο για ειδησεογραφικό μυδραλιοβολισμό. Κάποτε θα καταλάβουμε τα πραγματικά θέματα παιδείας και εκπαιδεύσεως. Ισως τότε κατανοήσουμε την αξία της παιδευτικής ειρήνης στα τέλη κάθε σχολικου έτους.
Η ΘΕΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Η Επιτροπή Παιδείας της Βουλής ορθώς παρέπεμψε σε τρίμηνο διάλογο το Υπουργείο Παιδείας και την ΠΟΕΔ. Η τοποθέτηση του Γενικού Γραμματέα της ΠΟΕΔ ξεκαθάρισε ένα οδικό χάρτη για εξεύρεση λύσης.
Επιπρόσθετά η στάση της Επιτροπής Παιδείας απέτρεψε μια αχρείαστη έντονη ρήξη και επιτρέπει την συνέχεια του διαλόγου σε σειρά άλλων θεμάτων τα οποία ιεραρχικά είναι σημαντικότερα από την αξιολόγηση. Θέματα που άπτονται της καθημερινότητας των παιδιών μας. Ενός διαλόγου θεσμικού και με απαραίτητη μια σωστική στάση από το Υπουργείο. Μια στάση ακρόασης των προβλημάτων της περιφέρειας και της εκτίμησης των θέματων που θέτουν οι παρακλήσεις ανθρώπων κυριολεκτικά καψαλισμένων στον καλόν αγώνα της παιδείας. Ανθρώπων που αρνήθηκαν την ασφάλεια της δόξας και των γραφείων. Ανθρώπων που παρά την πικρία τους από την παραγνώριση και κάποτε τις λειδωρίες και τις ειρωνίες δείχνούν τον δρόμο και παρουσιάζουν απτά αποτελέσματα παιδείας και παιδαγωγικής ευζωίας σε παιδιά και διδάσκοντες.
Το κομβικό ερώτημα κατά την ταπεινή μας γνώμη μπροστά στην Προδημοτική, Δημοτική και Ειδική Εκπαίδευση παραμένει.. Με τους αγώνες και τα φωτεινά πεπραγμένα των σχολείων ή με τις φιλοδοξίες μιας μονομερούς ελίτ;
Η ώρα για διάλογο ιεραρχικά σημαντικότερων ζητημάτων συνδεδεμένων άμεσα με τα παιδιά μας απότελεί την άμεση προτεραιότητα και άνάγκη της εκπαίδευσης στην Κύπρο. Για λόγους δυσεξήγητούς το Υπουργείο Παιδείας παγιδεύτηκε σε θέματα πλατφόρμων, ηλεκτρονικών εγγραφών και ερευνών με μια εμμονή αυτοκαταστροφική. Μια εξήγηση του φαινομένου αυτού συνδέεται και με τις αντιλήψεις στελεχών του Υπουργείου και όχι κατ ανάγκην της Υπουργού προσωπικά.
Τώρα είναι η ώρα του οραμάτικού στοχασμού με πρακτικούς κατοπτρισμούς στην Εκπαίδευση μας.
Γιάννης Πεγειώτης
Εκπαιδευτικός
Αναπληρωτής Πρόεδρος ΑΚΙΔΑ
