Σε μια νοσταλγική ανάρτηση και έναν πίνακα του Ζωδιάτη καλλιτέχνη Σολωμού Φραγκουλίδη για το γειτονικό Καραβοστάσι, προχώρησε η διαχειρίστρια ομάδας στα Κοινωνικά Δίκτυα για τον κατεχόμενο Ξερό. Στον εν λόγω πίνακα φαίνεται και η παραλία του Ξερού.
Ο εν λόγω παστέλ πίνακας φέρει τον τίτλο “Νύχτα στο Καραβοστάσι”, 1959.
Η ανάρτηση συνοδεύεται από απόστασμα του βιβλίου Cypriot Artist αφιερωμένο στον ζωγράφο Φραγκουλίδη:
“Δεν είναι μόνο η μέρα που έχει τα γοητευτικά της θέματα στο μικρό αυτό χώρο, μα και η νύχτα παρουσιάζεται ξέχωρα ελκυστική. Ναι, απέναντι στη μικρή πλατεία κοντά στη παραλία φύτεψαν ένα στύλο ξύλινο και κρέμμασαν ένα λουξ, τράβηξαν δίπλα και ένα τραπέζι και κάθισαν εκεί κάποιοι θαμώνες από το μικρό καφενεδάκι για να πιουν και να κουβεντιάσουν. Τι ωραία φωτίζονται από το φως του φαναριού και ξεχωρίζουν έντονα από τα γύρω, που μισοφαίνονται στην απόσταση. Πέρα μακρυά φωτίζεται από τα ηλεκτρικά φώτα η παραλία του Ξερού, ενώ εδώ κοντά για αντίθεση, περνάει η σιλουέτα μιας χωριανής που πορεύεται ….”
Αυτό το φως της μέρας και της νύχτας θυμόμαστε και αναπολούμε….
Το άπλετο φως που εξέπεμπε ο τόπος μας καθώς και οι άνθρωποι του, καταλήγιε η Φανή Πογιατζή Αγρότη.
Το βιογραφικό του Ζωδιάτη ζωγράφου και αγιογράφου:
Γεννήθηκε στην Πάνω Ζώδια το 1902 και απεβίωσε στη Λευκωσία το 1981.
Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Τεχνών στην Αθήνα από το 1924 έως το 1930, με δάσκαλους τους Γεώργιο Ιακωβίδη, Νίκο Λύτρα, Σπυρίδωνα Βικάτο και Παύλο Μαθιόπουλο. Έμεινε στην Αθήνα μέχρι το 1947, όπου εργάστηκε ως σχεδιαστής. Την περίοδο από το 1932 έως το 1934 φιλοτέχνησε τις εικόνες για την εκκλησία του χωριού Αγρός στην Κύπρο. Από το 1947 και μετά έζησε στην Κύπρο.
Τα θέματά του περιλαμβάνουν τοπία, πορτρέτα, νεκρές φύσεις και ορισμένες συνθέσεις που πραγματεύονται κυρίως κοινωνικά ζητήματα. Ασχολήθηκε επίσης με την αγιογραφία. Τα σταθερά χαρακτηριστικά της ζωγραφικής του είναι το άψογο σχέδιο, η πίστη στην τεχνική και η ισορροπημένη σύνθεση. Στα τοπία του, που κυριαρχούν στην επιλογή του θέματός του, ξεκίνησε από τη ζωγραφική και προχώρησε στην εξοικείωση των διδασκαλιών των ιμπρεσιονιστών, ειδικά όσον αφορά τις μεταθέσεις της φύσης υπό την επίδραση του φωτός. Παρουσίασε τη δουλειά του σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα (1936, 1937, 1976), στην Κύπρο (1953, 1966, 1974, 1977) και στο Λονδίνο (1972), ενώ συμμετείχε και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Του απονεμήθηκε το ασημένιο μετάλλιο στην Biennale Internazionale d’Arte Sacra στη Φότζια της Ιταλίας (1972).
Ο Φραγκουλίδης ανήκει στην πρώτη γενιά των Κυπρίων καλλιτεχνών, οι οποίοι οδήγησαν την Κυπριακή τέχνη, τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, από μια φθίνουσα βυζαντινή θρησκευτική και λαϊκή ζωγραφική σε μια έντεχνη και ελεύθερη έκφραση. Ο Σολωμός Φραγκουλίδης αγωνίστηκε σε όλη τη ζωή του, με συνέπεια και τιμιότητα, να συνταιριάσει τον μεγάλο του έρωτα για τη ζωγραφική με την προσπάθεια επιβίωσης, αλλά και μετείχε στους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη, ισοτιμία, ελευθερία. Η δουλειά του, χαμηλών τόνων και ήρεμη, χωρίς εντυπωσιακές εξάρσεις και καινοτομίες, ριζωμένη στην πραγματικότητα της εποχής του, υπήρξε η συνεισφορά του στη διαμόρφωση του νέου προσώπου της Κυπριακής τέχνης.