Σε ανάρτηση γεμάτη με ερωτήματα για τον άδικο χαμό του Κυριάκου Αντωνίου που σκοτώθηκε στην οδική σύγκρουση στη Λεωφόρο Λάρνακος προέβη ο συγχωριανός του κ. Σωτήρης Χρίστου:

Μια βδομάδα χωρίς τον Κυριάκο.
Ένα παιδί 20 χρόνων.
Ένα παιδί δικό μας.
Και ακόμα περιμένουμε να μας εξηγήσουν τι ακριβώς έγινε.
Όχι με μισόλογα, όχι με «διερευνώνται οι συνθήκες», αλλά με την αλήθεια.
Τη μία και μοναδική αλήθεια που χρωστάνε πρώτα στους γονείς του, στους φίλους του, στους γνωστούς του, στην κοινότητα που μεγάλωσε και τώρα πενθεί.
Ενημερώσατε ποτέ με ανθρωπιά την οικογένεια;
Ή αφήσατε την πιο εφιαλτική είδηση της ζωής τους να τη μάθουν μέσα από το τηλέφωνο και παγωμένα βλέμματα;
Δηλαδή ρωτάμε.
Δεν υπάρχουν γονείς στην υπηρεσία;
Δεν υπάρχει άνθρωπος με λίγη καρδιά να σκεφτεί πως πίσω από το κάθε “θύμα” υπάρχει μια μάνα και ένας πατέρας και αδέλφια που δεν θα ξανακοιμηθουν ποτέ ήσυχα;
Ή μήπως το πρωτόκολλο έχει προτεραιότητα από την ανθρωπιά;
Ο Κυριάκος σκοτώθηκε σε οδικό δυστύχημα στην Αγλαντζιά.
Ήταν ξημερώματα Τρίτης
Το όχημα του άλλου οδηγού συγκρούστηκε μαζί του. Εκείνος και ο συνοδηγός του πήγαν στο νοσοκομείο, πήραν τις πρώτες βοήθειες και έφυγαν.
Χωρίς χειροπέδες.
Χωρίς σύλληψη.
Χωρίς εξηγήσεις.
Και μας λέτε ότι έγιναν εξετάσεις για αλκοόλη και ναρκωτικά.
Πότε ακριβώς;
Πώς;
Ποια η εγκυρότητα αυτών των τεστ όταν ο οδηγός δεν είχε συλληφθεί;
Όταν είχε ήδη λάβει εξιτήριο και κυκλοφορούσε ελεύθερος; Ή απλά μας πετάτε το “μηδέν” για να σταματήσουμε να ρωτάμε;
Πώς γίνεται;
Πώς γίνεται σε άλλο θανατηφόρο δυστύχημα, ο οδηγός να συλλαμβάνεται άμεσα, αλλά στον θάνατο του Κυριάκου να μην υπάρχει κανείς υπό κράτηση;
Πώς γίνεται να γίνονται αλκοτέστ και ναρκοτέστ με “μηδενικά” αποτελέσματα, αλλά να μην ξέρουμε ακόμα πότε ακριβώς έγιναν και πώς;
Πώς γίνεται να λένε ότι έγινε αποτύπωση της σκηνής, αλλά όχι αναπαράσταση, και μετά να λένε ότι θα κάνουν και αναπαράσταση;
Μας μιλάνε για “σκηνές”, “αποτυπώσεις”, “δεδομένα”, “ειδικούς”.
Όμως δεν είδαμε κανέναν να πει.
“Ένας 20χρονος έχασε τη ζωή του άδικα. Πρέπει να δικαιωθεί.” ( πλην του αντιδημάρχου Αγλαντζιάς Αντρέα Κωνσταντίνου )
Τελικά, έγινε πιο σημαντικό αν “η ταχύτητα ήταν τριπλάσια” από το αν το παιδί ήταν ακόμα ζωντανό 3 δευτερόλεπτα πριν την πρόσκρουση.
Πόση ψυχρότητα χωρά σε ένα ανθρώπινο έγκλημα;
Και κυρίως:
Πώς γίνεται να μην έχουμε ακόμα ξεκάθαρη, διαφανή, ολοκληρωμένη ενημέρωση από την Αστυνομία;
Μην κρύβεστε πίσω από “λάθη αστυνομικών”.
Δεν θα σας φταίξει πάλι το “αστυνομικούδι” που «δεν έκανε σωστά το τεστ» ή «ξέχασε να προχωρήσει τη διαδικασία».
Η ευθύνη είναι διοικητική, επιχειρησιακή και ηθική.
Αν το σώμα εκτίθεται, δεν φταίει ο κόσμος που το καταγγέλλει.
Φταίει η ηγεσία που δεν βγήκε μπροστά.
Γιατί μας φτάσατε να διαβάζουμε στα δημοσιεύματα ότι ο οδηγός είναι γιος αξιωματικού;
Άλλοι γράφουν γιος πολιτικού.
Κανείς δεν βγαίνει ξεκάθαρα να το διαψεύσει ή να το επιβεβαιώσει.
Όταν κυκλοφορούν παντού φήμες ότι πρόκειται για “γόνο αξιωματικού της αστυνομίας” ή “προστατευόμενο πολιτικού” και η Αστυνομία δεν βγαίνει να διαψεύσει ούτε να τοποθετηθεί, τότε δεν φταίει ο κόσμος που υποψιάζεται.
Φταίει η ίδια η Δύναμη που δίνει χώρο στη δυσπιστία και τη δηλητηριώδη φήμη, ακριβώς επειδή δεν απαντά τίποτα.
Συγκάλυψη δεν είναι μόνο να καλύπτεις, αλλά και να μη μιλάς όταν σε ρωτάνε.
Αν ισχύει, η Αστυνομία και η Πολιτεία ολόκληρη έχουν πρόβλημα. Όχι μόνο ηθικό. Έχουν πρόβλημα αξιοπιστίας.
Δεν υπάρχουν “παιδιά δικά μας και παιδιά άλλων”.
Δεν υπάρχουν “οδηγοί που συλλαμβάνονται αμέσως” και “οδηγοί που προστατεύονται με σιωπή”.
Και σίγουρα δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την έλλειψη επίσημης ενημέρωσης στην οικογένεια του Κυριάκου, που έμαθε τον χαμό του παιδιού της μέσα από την τυπικότητα και την παγωμένη διαδικασία ενός νοσοκομείου.
Κουραστήκαμε από τις δηλώσεις “δεν θα προβούμε σε περισσότερες ανακοινώσεις”.
Αυτό δεν είναι έρευνα, είναι στρατηγική φίμωσης.
Και ξέρετε κάτι;
Δεν μπορείτε να ζητάτε από την κοινωνία να δείχνει εμπιστοσύνη, όταν η ίδια η Αστυνομία αντιμετωπίζει τους πολίτες ως ενοχλητικούς και όχι ως συνομιλητές.
Η σιωπή σας δεν είναι σεβασμός προς τον νεκρό. Είναι προσβολή στη νοημοσύνη των ζωντανών.
Ναι, είμαστε οργισμένοι. Και ναι, έχουμε καυτά ερωτήματα.
Ποιος αποφάσισε να μην γίνει σύλληψη;
Ποια ήταν τα αποτελέσματα των τοξικολογικών;
Με ποια κριτήρια έγινε ή δεν έγινε κατάσχεση του οχήματος του 24χρονου;
Πόσες φορές έχει απασχολήσει τον νόμο στο παρελθόν;
Ποια μέτρα πήρε η αστυνομία όταν επί χρόνια η κοινότητα Αγλαντζιάς και ο Αντιδήμαρχος προειδοποιούσαν ότι ο συγκεκριμένος δρόμος είναι παγίδα θανάτου;
Τόσα χρόνια, τόσες κλήσεις, τόσα γράμματα, τόσες δημόσιες προειδοποιήσεις από κατοίκους και τον ίδιο τον Αντιδήμαρχο Αγλαντζιάς.
Και τι κάνατε;
Τις βάλατε στο αρχείο.
Ή τις διαβάζατε με τον καφέ σας και τις αγνοούσατε σαν να πρόκειται για παράπονα πολυκατοικίας.
Τώρα που θρηνούμε νεκρό, απορούμε όλοι.
Θα αποδοθούν ευθύνες μόνο στον οδηγό;
Ή και σε εκείνους που ήξεραν και δεν έκαναν τίποτα;
Με όλο τον σεβασμό κύριε Υπουργέ, κύριε Αρχηγέ της Αστυνομίας.
Αν ήταν το δικό σας παιδί νεκρό, θα υπήρχε τέτοια ολιγωρία;
Τέτοια επιλεκτική σιωπή;
Ή μήπως τότε θα βλέπαμε συλλήψεις από την πρώτη μέρα, δελτία τύπου με λεπτομέρειες, ανακοινώσεις με δάκρυα στα μάτια και πραγματική κινητοποίηση;
Η Αστυνομία έχει δύο πρόσωπα.
Το σκληρό και άμεσο όταν πρόκειται για “άσημους”, και το φιλόξενο και “διακριτικό” όταν πρόκειται για γνωστά επώνυμα παιδιά.
Στο ίδιο κράτος, στο ίδιο 24ωρο, συλλαμβάνεται οδηγός που παρέσυρε πεζό, ενώ ο θύτης που συγκρούστηκε με τον Κυριάκο συνεχίζει τη ζωή του χωρίς έλεγχο, χωρίς σύλληψη, χωρίς δημόσια ευθύνη
Ποιοι είναι αυτοί οι “αόρατοι νόμοι” που ισχύουν για κάποιους και όχι για όλους;
Ο Κυριάκος μας έφυγε.
Και δεν θα γυρίσει πίσω.
Αλλά αυτό που μπορούμε και οφείλουμε, να κάνουμε, είναι να μην αφήσουμε τη μνήμη του να χαθεί στο σκοτάδι της συγκάλυψης, της αδράνειας και της επιλεκτικής ευαισθησίας.
Δεν ζητάμε χάρη.
Απαιτούμε ισονομία.
Διαφάνεια.
Σεβασμό.
Πώς γίνεται να μην έχουμε ακόμα ξεκάθαρη, διαφανή, ολοκληρωμένη ενημέρωση από την Αστυνομία;
“Η Σιωπή σας είναι Συνενοχή”
Ο Κυριάκος μας δεν θα γυρίσει, αλλά εσείς αλήθεια τι θα κάνετε ;
Δεν θα ξεχάσουμε, δεν θα σταματήσουμε, δεν θα συμβιβαστούμε.
Όχι επειδή είμαστε εκδικητικοί, αλλά επειδή είμαστε γονείς, αδέρφια, φίλοι, άνθρωποι.
Θέλουμε τα παιδιά μας να ζουν, όχι να θάβονται γιατί κάποιοι δεν έκαναν το καθήκον τους.
Ο Κυριάκος είχε ένα χαμόγελο που δεν χώραγε στο πρόσωπο του.
Τώρα αυτό το χαμόγελο είναι φωτογραφία σε κορνίζα.
Ας μην επιτρέψουμε να γίνει και η αλήθεια του… ένα χαρτί σε κάποιον ξεχασμένο φάκελο.
Αυτό δεν ήταν ένα “δυστύχημα”.
Αυτό ήταν δολοφονία με ηθικό αυτουργό την πολιτεία.
Μια πολιτεία που κάνει πως δεν βλέπει, πως δεν ακούει, πως δεν παρεμβαίνει όταν πρέπει, αλλά εμφανίζεται μόνο για να υπερασπιστεί τα λάθη της με επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Ο Κυριάκος σκοτώθηκε.
Εσείς όμως, ζείτε ακόμη.
Είτε στη συγκάλυψη, είτε στην αδράνεια, είτε στην ανικανότητα.
Δεν είδαμε κανέναν αστυνομικό, κανέναν θεσμικό λειτουργό ή πολιτικό να σταθεί δίπλα στην οικογένεια στην εξόδιο ακολουθία.
Όχι από υποχρέωση, αλλά ως άνθρωπος.
Μια συγγνώμη.
Μια εξήγηση.
Ένα «θα κάνουμε τα πάντα να βρούμε την αλήθεια».
Αλλά δεν έγινε.
Μόνο παγωμένα βλέμματα, σιωπές και αρνήσεις.
Η απώλεια ζωής δεν είναι “πρωτοσέλιδο του Σαββατοκύριακου”.
Είναι τραύμα που δεν γιατρεύεται αν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη.
Δεν μιλά μια οικογένεια μόνο. Μιλά μια κοινότητα ολόκληρη. Η Αγία Μαρίνα Ξυλιάτου, οι φίλοι, οι συμμαθητές, οι γείτονες του Κυριάκου, όλοι σηκώνουμε κεφάλι και λέμε.
Φτάνει!
Δεν δεχόμαστε εκπτώσεις στη μνήμη του.
Δεν ανεχόμαστε διαπραγματεύσεις στη δικαιοσύνη.
Δεν συμβιβαζόμαστε με την αποσιώπηση.
Για τον Κυριάκο.
Για κάθε παιδί που δεν θα γυρίσει.
Για όλα όσα δεν λέγονται. Ήρθε η ώρα να ειπωθούν.
Αν δεν ξεκαθαρίσει αυτό το δυστύχημα μέχρι τέλους, δεν είναι απλώς ένας νεκρός.
Είναι μια ανοιχτή απειλή σε κάθε γονιό, κάθε παιδί, κάθε πολίτη.
Ότι αν τύχει κάτι σε σένα ή στο παιδί σου, ίσως δεν γίνει τίποτα.
Αν δεν έχεις μέσο, φωνή, κάμερα ή επώνυμο, μπορεί να καταλήξεις σε στατιστική.
Δεν ζητάμε χάρη.
Δεν παρακαλούμε για δικαιοσύνη.
Την απαιτούμε.
Γιατί αν αφήσετε αυτό τον θάνατο να ξεχαστεί, να θαφτεί κάτω από αργές διαδικασίες, σιωπές, σκοπιμότητες και προστασίες ημετέρων, τότε δεν σκοτώσατε μόνο τον Κυριάκο.
Σκοτώνετε κάθε μέρα την εμπιστοσύνη μας, τη λογική μας, την ελπίδα μας, τα ίδια μας τα παιδιά.
Και αυτό δεν θα το επιτρέψουμε.
Ούτε σαν γονείς, ούτε σαν άνθρωποι.
Ο Κυριάκος μπορεί να μην γυρίσει, αλλά εμείς θα είμαστε εδώ, φωνή του εκεί που κάποιοι πάλεψαν να επικρατήσει η σιωπή.
Υ.Γ Μην παίζετε άλλο με τη νοημοσύνη μας και, κυρίως, μην δοκιμάζετε άλλο την υπομονή μας, γιατί εξαντλείται.
Αν νομίζετε ότι θα κουραστούμε ή θα σωπάσουμε, γελιέστε.
Δεν θα ξεχάσουμε, δεν θα σταματήσουμε, και μην ανησυχείτε, όταν έρθει η ώρα να διαμαρτυρηθούμε όπως πρέπει, θα ζητήσουμε και την σχετική άδεια…
Για μια διαδικασία που θα σας εκπλήξει.
Σας το υπόσχομαι προσωπικά….

Δείτε την ανάρτηση εδώ