Οι ώρες και οι ημέρες αυτές δεν είναι για τις όποιες ατζέντες. Προβληματιζόμουν παλαιότερα για την τακτική πολλών πρωταγωνιστών της Εκπαίδευσης σε μια θεωρητική, πολυφωνική, μονομεταρρύθμιση και ιδεοληπτικές αλλαγές.
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΕΓΕΙΩΤΗ*
Τόνιζα τότε πως η εμμονή μας να έχουμε συνεχώς μεγάλες αλλαγές στα πράγματα ενώ δεν επιλύουμε τα βασικά και ουσιώδη, οδηγεί και σε σύγχυση και αχρείαστες συγκρούσεις.
Επέμενα τότε, επιμένω και τώρα για την ανάγκη σύννομης λειτουργίας του Υπουργείου Παιδείας της Κυβέρνησης ,των κομμάτων και των κοινωνικών συνόλων ως βασικού πυλώνα κοινωνικής στήριξης και έργου φωτεινού και θετικού για όλες τις τάξεις του λαού μας. Βέβαια αυτό δεν αναιρεί την βασική αρχή. Οι ακρότητες απ’ όπου και αν προέρχονται δεν βοηθούν. Όπως και το φορτικά συνεχές φιλοκατήγορο πνεύμα δεν βοηθά ούτε βέβαια η δημιουργία μιας αλάνθαστης προθήκης, ούτε η αδυναμία ακρόασης όσων σε ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ για τα λάθη που θα σε βρουν και τις παγίδες που θα περιπέσεις αν δεν ακροαστείς.
Πρακτικές προτάσεις χρειάζονται. Τόνιζα παλαιότερα πως εποικοδομητικό σε εκείνη τη χρονική συγκυρία, ήταν η συνεννόηση θεσμικά και η συνεργασία Υπουργείου Παιδείας και Εκπαιδευτικών Οργανώσεων και της κοινωνίας κατά παντού της Κύπρου παρά τα όποια λάθη.
Τόνιζα και τονίζω πως με τις ελίτ του βαθέως κράτους που διαχρονικά ασχολούνται με τα συμφέροντα τους και τις επιφανειακές εκδηλώσεις δήθεν εκσυγχρονισμού και δήθεν προοδευτικότητας μισώντας το συγκεκριμένο, το πρακτικό, το επαρχιακόν, το αληθεύειν και το ποιείν δίκαια, δεν θα σωθούμε ούτε θα κατακτήσουμε τα ουσιώδη και αληθινά.
Εν μέσω μάχης για την ΣΤΗΡΙΞΗ του λαού μας επιβάλλεται και τώρα να υπάρξουν πυλώνες συνεννόησης και συνεργασίας. Το κεντρικό επιτελείο του Υπουργείου Παιδείας είναι ανάγκη να συνομιλήσει με την περιφέρεια, τις επαρχίες, για να έχει εικόνα των δεδομένων και των προβλημάτων κατά παντού της Κύπρου.
Όλες αυτές τις μέρες έγιναν πολλά από τις σχολικές μονάδες και τους εκπαιδευτικούς. Θεωρώ πως ήταν εκπαιδευτικά ωφέλιμα παρά τις αστοχίες του Υπουργείου με τις ηλεκτρονικές εγγραφές. Τώρα, μετά τον αιφνιδιασμό του Υπουργείου με τα συνδεδεμένα μετά της δυσλειτουργικής πλατφόρμας είναι ανάγκη να γίνουμε πιο πρακτικοί, περισσότερο ανήσυχοι για την ευημερία και την ψυχική ισορροπία των παιδιών και των εφήβων.
Αυτό προϋποθέτει μια μίνιμουμ συναίνεση και μια καλή ανησυχία πέρα από την μεγάλη ηλεκτρονική εκστρατεία που κατά την ταπεινή μου γνώμη ήταν μονοσήμαντη απόκριση εντυπωσιασμού στις πολλές προκλήσεις των σχολείων.
Και τώρα τι; Μα τι άλλο. Δημιουργικός, πρακτικός διάλογος. Έξοδος από την μονομερή θέαση των πραγμάτων από τη Λευκωσία, και το διοικητικό κέντρο, τους εκεί ιδρυματοποιημένους των γραφείων, μονίμως βιούντες προνομιακώς. Συνομιλία με τις επαρχίες, τις γειτονιές ,τις φτωχογειτονιές, τα χωριά και τα φτωχά χωριά. Συνομιλία και εύρεση λύσεων για τα παιδιά και τους εφήβους που δεν έχουν πολλά, δεν έχουν τι και πως θα σιτιστούν επαρκώς.
Έχουμε καιρούς για μεγάλες άκαιρες πλατφόρμες. Τώρα ν’ ανάψουμε κεριά στο σκοτάδι. Να ανοίξουμε τα παράθυρα να εισέλθει φως ελπίδας. Για να γίνει αυτό χρειάζεται ευελιξία γιατί οι συνθήκες διαφέρουν και τα προβλήματα χρήζουν άλλη ιεράρχηση κατά τόπο και περίσταση.
Φως όμως κατά παντού στην εκπαίδευση. Απλότητα, έγνοια και αγάπη έχουν ανάγκη τα παιδιά αυτή την περίοδο. Και όχι βέβαια αστυνομευτικές προτάσεις αξιολόγησης εντελώς ιδεοληπτικές, μακράν των ιεραρχικά οριακών προβλημάτων της Εκπαίδευσης μας. Ούτε βέβαια προαναγγελίες απολύσεων συναδέλφων δια δηλώσεων κατάργησης του Καταλόγου Διοριστέων.
Και είναι αλήθεια, φωτεινό προσανατολισμό αλήθειας και δικαιοσύνης έχουν ανάγκην όλοι οι εργάτες της εκπαίδευσης. Από κορυφής έως εμού του εσχάτου.
*Εκπαιδευτικός Δημοτικής
